Over het vraagstuk van het lijden.

Het vraagstuk van het lijden stelt: Als God almachtig en goed is, waarom is er dan lijden?

Het onmiddellijke en kortste, maar ook ondiplomatieke, antwoord luidt: omdat lijden goed is. Een antwoord dat zal leiden tot misverstanden, daarom een wat langer antwoord: omdat zonder de kans op kwaad er geen bestaan kan zijn, terwijl bestaan zelf goed is.

Het antwoord op de vraag komt voort uit het wezen van bestaan. Stel een wereld zonder lijden, ofwel een wereld zonder kwaad (in de vraag wordt lijden gelijk gesteld met kwaad omdat gesteld wordt dat als God goed en almachtig is er geen lijden zou moeten zijn). Een wereld zonder kwaad is gelijk aan een wereld zonder de kans op kwaad. Dit is uiteindelijk een volledig voorbestemde wereld, zie verder. Als alles voorbestemd is is er geen bestaan, alleen een leerstuk, een theorie, alles is afgerond, er is stilstand. Bestaan is niet.
Mogelijk stelt men dat er alleen meer "goed" en minder "goed" is en dus onbestemdheid en daardoor dus bestaan. Maar de reden waarom men handelt is vanwege een hoop op een, zoals men dat ziet, goede uitkomst. Als de minste uitkomst een "minder goed" is, is dat al gegeven, de beweegreden is een hoop op een betere uitkomst. Als die niet uitkomt is er dus een verlies, en dus een kwade uitkomst. Wat goed of kwaad is is altijd betrekkelijk, het is een beoordeelde uitkomst vergeleken bij een andere mogelijke uitkomst.
Bij de onmogelijkheid tot kwaad is er dus geen bestaan.
Dus als men zou stellen dat God niet almachtig en goed kan zijn omdat de mogelijkheid tot kwaad moet bestaan voor bestaan, dan is zoals eerder gesteld, het antwoord daarop dat bestaan op zichzelf goed is. Alles wat bestaat heeft een bepaalde, meer of mindere, waarde. Bij geen bestaan is er geen waarde, dit is eenvoudig slecht, ofwel kwaad. Op grond daarvan is die betekenis van goed niet goed te noemen want het uitbannen van lijden zou niet goed zijn.

Waar komt de vraag uit voort?
Uiteindelijk komt de vraag voort uit een beperkte kennis van waarde en beginselen rond goed en slecht.
Vanwege het verlies van grotere waarden in onze huidige tijd, er is geen ernstige waardenvereenzelviging met zaken voorbij de eigen levenstijd (gemeenschap, overleveringen, godsdienst), de waarden verminderen in tijdspanne tot het punt dat men goed gelijk gaat stellen aan onmiddellijk goed gevoel. Daaruit dan volgt de opvatting dat slecht gevoel, lijden, gelijk staat aan kwaad. Iemand met een diepere waardenkennis zal gelijk aanvoelen dat de vraag op gebieden mank is, maar dat is iets anders dan een verstandelijke ontleding geven, welke ik getracht heb met dit stuk.

Evenwicht zoeken tussen het heiligste en onmiddellijke.

Vindt en verinnerlijk eerst de waarheid op vaste gronden. Voeg u vast in de rangen Gods. Bewapen u met de wijsheid Gods, de verwachting Zijner algoedheid, de zekerheid der wijste waarheden, de vreugde en liefde die uit God komen. Dat eerst, dan het volgende.

In een rasse wereld moet men koen zijn, stoutmoedig voor het goede, het rechte Gods. De strijd kan plots komen, doe dan alsof er voortdurende strijd is, verslap niet. Wees waakzaam vertrouwende op God. Die dwaas is blijft nog even liggen, zoekt nog even gemak. Die gebonden is door duistere geesten evenzo, door de gehechtheid aan aardse voordelen of genoegens, deze zijn op zichzelf niet slecht, maar worden goed benut en ten beste genoten als ze ten dienste van God zijn, en volgens Zijn wijze wegen gevormd.

In evenwichtigheid ligt wijsheid, het heiligste komt eerst, maar zich alleen, of te veel, op het onzichtbaarste heiligste richten is eenzijdig en doet de onmiddellijke wereld te kort. Het andere uiterste is zich alleen op het aardse, het onmiddellijke, te richten. De vormen van de tussenweg zijn de hoogste waarheid, de gulden middenweg.

De invloed der belevingen op het innerlijk.

Zo een mens niet zonder aards voedsel kan kan het niet zonder geestelijk voedsel. Zonder aards voedsel verzwakt een mens, tracht zijn krachten te sparen, een jongeling schaadt zijn groei, volwassen is hij kleiner dan de welgevoedden, ziektes treden op vanwege gebrek aan voedingsstoffen. Soortgelijk schade op geestelijke wijze ondervindt de mens als hij geen geestelijk voedsel krijgt. Hij heeft voortdurend geestelijk voedsel nodig, zoals een auto brandstof, anders kan hij niet werkelijk wijs goed doen.

Maar ook gif kan ingenomen worden. Korintiers 5 meldt het volgende. "Ga niet om met hoereerders, geldgierigen, afgodendienaars, lasteraars, dronkaards, oplichters." Ofwel, vermijd de dwazen waardoor men slecht wordt, maar zoekt de vrome wijzen waardoor men zelf kalme wijsheid verkrijgt. Want men leeft wat men beleefd. Men is wat men eet, geestelijk. Erger dan geen voedsel is gif.

Nu is er de heilige man, de godvruchtige, de grote wijze. Als mens vanzelf zondig, maar daden doend die alleen met de Heilige Geest verkregen kunnen worden. Mannen van naam, lang geroemd, geëerd vanwege de grote zege die zij waren voor mensheid. Ver zijn zij te zoeken, want geen vluchtige voorspoed brengen zij, dat geprezen wordt door de vele oppervlakkigen, maar bestendige voorspoed voor immerdoor, voorspoed voor de ziel, de geest. (schrijf over de grote wijze van het grote gouden rijk)

Een verlossende adem is het Gods heerlijke waarheid in te teugen. Een eerste verlossing te vinden van benauwenis, bekneld geweest, gebonden door duivels bondgenoten, dan bevrijding van een knelling. God is groot, God heeft mij bevrijd!

Geloof is het Licht Gods zien.

De enige manier om het kwaad te overwinnen is om een groter licht te bezitten. De enige manier om een ellende te overwinnen is om een groter geluk te hebben. De enige manier om een breuk te overkomen is een sterkere heler te bezitten. En de enige manier om het lijden van het nu te overwinnen is een groter schat aan het eind van het lijden te bezitten.

Geloof en christen zijn is Gods schitterend licht te zien, Zijn heerlijkheid en glorie, Zijn weldoenendheid, Zijn glans, Hij die koelte geeft in de hitte en warmte in de kou. Het is niet een bepaald stelsel aanhangen, een redenering of koud feit, maar de schone glans Gods zien, het Grote Geheimenis onthuld gehad, waaruit een stelsel, redenering en werken volgen, maar die redelijkerwijs, zoals een middel een doel volgt, ten laatste komen.

Zij die een leegte hebben in stede van dit Licht zullen door uiterlijkheden, uiterlijke krachten worden geleid in doen en denken. Naar uiterlijk oordelen, zoals naar redeneringen, naar theorie en feiten, niet naar het hart. Deze armen, dolende in duistere mistige laagliggende moerassen, kunnen alleen dat zien. Hoe zijn zij op te heffen? God wenst niet de dood van de zondaar, maar zijn redding. Hoe anders dan hun dat heerlijke stralende Licht voor te houden? Maar hoe kan men dit als men deze zondaren niet lief heeft? Zoals God ons opdraagt “Heb uw vijanden lief, bídt voor hen die u vervolgen.” Lief hebben die met nijd ons willen doen struikelen, met indringende haat en duister gemoed ons te niet willen doen. En dit kunnen wij als wij het grotere licht zien, het groter geheel, voorbij die strijd; dan zien wij niet ons en onze vijand, alleen maar God, de apostelen, de heiligen en de engelen en hun oordeel. Dan zien wij het belangrijkste geschiedden op aarde, die wereldomkerende gebeurtenis, de Grote Opoffering (de kruisiging).  Het geldige oordeel is van het hart niet uiterlijke krachten, kracht van het hart niet van de arm. Die zich richt op de uiterlijke krachten maakt zich als een primitief beest, die alleen het tijdelijke en oppervlakkige kent, gedreven door de korte stondegerichte instincten, hij oordeelt het tijdelijke en oppervlakkige. Wie zal een beest, dat geen verstand heeft, slechts oerinstincten, als persoonlijke gevoelde vijand zien? Zal men dan ook een kind, of een grote rollende steen als persoonlijk gevoelde vijand zien? Wat is een steen bij een mens? Een wild beest bij een mens? Een verlorene bij een verkorene?

Hoe zou een echte christelijke voetbalwedstrijd er uit zien?

Het WK voetbal in Brazilië is in volle gang. Fair play is een term die je zo rond ziet komen en gele kaarten worden daadwerkelijk gegeven aan die zich schuldig maken aan fopduiken voor een vrije trap en dergelijke. Heel soms wordt het toneelspel stilzwijgend aanvaard of zelfs geprezen. Dat klinken termen als sluw of slim, of heeft men het over een harde ervaren speler, een echte professional. Zeker niet iedereen volgt die lijn (zie bijvoorbeeld dit New York Times artikel), en ik denk dat Nederland mee is gegaan in, naar mijn bescheiden mening, de verkeerde richting. Dat wekt de vraag: wat zou chrístelijk spel zijn?

Hieronder een poging van mijn beperkte kunnen een beeld te schetsen van de volmaakte christelijke wedstrijd:
Bij toneelspel zoals een schwalbe zou dit door de eigen ploeg meteen worden aangegeven en bied men intens verontschuldigingen aan. De speler zelf wordt gelijk gewisseld en de reservespelers op de bank roepen hem gelijk op boete te doen en zich van de verkeerde weg te keren (volgend Matt.18:15). De speler vraagt uiteindelijk om vergeving, welke goedmoedig wordt verleend.
Als de scheidsrechter een strafschop geeft wegens hands wanneer daar geen sprake van is, geeft de bevoordeelde ploeg dit aan, zet de scheidsrechter toch door dan schiet de strafschopnemer vervolgens de bal met een zacht gangetje ruim naast het doel. Terwijl de doelman, deze christelijke daad verwachtende, niet eens opkijkend, tegen de paal leunend zijn handschoenen in orde maakt of dergelijks.
In het WK wordt er gebruikt gemaakt van doellijntechnologie om vast te stellen of de bal de doellijn heeft gepasseerd. Dit om controversen te vermijden zoals die er in het verleden vaak waren. Vaak geeft hierin de aanvallende ploeg hartstochtelijk aan dat de bal over de lijn is geweest terwijl de verdedigende de scheidsrechter verzekert dat zulks een meest absurd waandenkbeeld is, soms ongeacht wat ze gezien hebben, de onzekere scheidsrechter omringend als een roedel jagende wolven. In een christelijke partij zal men oprecht bekennen wat men gezien heeft, ook in eigen nadeel. Echter, omdat de situatie soms zo chaotisch en hectisch is, kan voorkomen dat men dingen verschillend ziet en dat een verdediger stelt dat de bal óver de lijn ging, en een aanvaller juist niet, zodat de nieuwe technologie nog niet zo'n slecht idee is.

Het was mij een genoegen hierover na te denken, het haalt me met plezier uit de normalisatie van wat eigenlijk niet normaal is, de wereldse uitgangspunten; ik raad mijzelf aan het vaker te doen! Doe het meer!