Wij moeten alles verlaten om Zijn wil!
Zo zegt Jezus in Lucas 14:25, en met verbazing als opmerkelijkheid wordt dit door zoekenden, ongelovigen en halfgelovigen bezien. Als menselijk mens is men verkleeft aan de zaken van het eigen leven, de bezigheden, doelen, verplichtingen, liefheden, waaromheen zijn leven draait.
God heeft echter de gelovige voor grotere dingen voorbestemd. En gelast de mens zich daarom los te maken van het aardse, niet geheel, niet zoals een kloosterling, maar voor alles Gods wil te zetten en in alle dingen God te eren, waarin ook de ware bedoeling van aardse dingen gelegen is.
Maar hoe sterk zijn wij mensen geneigd tot makkelijke denken! De mens hoort dit, gaat heen, en maakt ervan de wandel in de wereld met wat godsdienstigheid te omstralen, wat dan weer vervallen kan tot zelfrechtvaardigd aards denken.
Neen! Zo moet men het zien: Alles moet men verlaten, alles in de wereld afsnijden, werkelijk afsnijden, alles in de wereld loslaten, om Kristus in alles boven alles te stellen.
Deze woorden van Kristus in Lucas 14 zijn niet ter pijniging om de genegenheid en verplichting aan verwanten, ook gegrond in de natuur, tegen te gaan, ter nodeloze zelfpijniging, het goede in de wereld zich te ontzeggen, maar zijn er om de mens Vrij te maken! Door Kristus boven al te stellen. Vrij te maken van de wereldse dingen, ook natuurlijk van geld en goed, van eigen aanzien en eer, van al te sterk trekkende menselijke neigingen die ook goed kunnen zijn, zoals zorg om de ander, een wens aan de wereld bij te dragen, enzovoorts. Beslissend is alleen dat men niet door deze dingen in de wereld bevangen wordt, oogkleppen op doet en daardoor verblind, zodat hoofd- en bijzaken niet onderscheiden meer worden. Dat men zich niet, ook in liefhebbende zin, aan iemand verkleeft zodat als die mens onder gaat of onheil ondervindt men dat zelf evenzeer gevoelt, los van God en eigen leven, daar in meegetrokken wordt en mede ondergaat en lijden ondervindt dat men niet kan verhelpen. Wij moeten altijd gedenken dat God alles laat geschieden naar zijn doel.
Nuchterheid wordt ook geleerd door de vergelijking van de onrechtvaardige rentmeester, Lucas 16:1, nuchter moeten wij omgaan met de dingen in de wereld, geld inbegrepen. Onverblind, onbevangen, in kracht in de wereld handelend.
En zegt Kristus ons dit op halfslachtige, lusteloze wijze, te doen? Volkomen het tegendeel! Hij zegt "wie niet háát...", wie niet háát zijn naaste verwaten en zelfs zijn leven, kan zijn discipel (leerling) niet zijn! De ware gelovige ziet de schat van het geloof, schitteren in zijn hart en aangezicht, ziet de grootheids Gods, Zijn macht, en ziet de verkleefdheid aan wereldse dingen voor wat ze zijn, dwaasheid. Daarom spitst hij zich toe, dag en nacht, in de morgen en de avond, in gebed, in schriftlezing, in navorsing, in erediensten, in horen, zien en spreken om God te zoeken, dienen en eren, met heel zijn hart en heel zijn verstand. Als een zich inspannende sporter in het leven. Wat is Gods wil? Is zijn immerdurende gedachte. Al zijn taken in de wereld ziet hij vanuit dienstbaarheid aan God.
Dit is ook het beste voor dit leven, daarom staat geschreven in Spreuken: Beveel de Here uw werken, dan zal uw voornemen gelukken.
Wij moeten ons los van de wereld maken om God te dienen en niet in de val raken van de gelijkenis van de zaaier, waar het zaad dat in de doornen komt dat verstrikt raakt door rijkdom of zorgen even opkomt maar dan ten onder gaat. Los moet men zich daardoor maken van het tastbare! Verstandige onthechting nastreven, op nuchtere wijze.
Een hulp daarbij is bewustheid dat Kristus komt zoals omschreven is als een dief in de nacht. Van twee in het veld zal er één zalig worden, één verloren gaan. Wij moeten immer waakzaam zijn en dat voortdurend in herinnering brengen.
Zoals ook Kristus ons opdraagt: Maakt u geen zorgen om de dag van morgen want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorg. Een gebod. Er is natuurlijk soms een verplichting in een voorbereiding voor een toekomende zwarigheid, maar dat is een zorg van die dag, de voorbereidingen daarvoor moet men als hedendaagse zakelijke verplichting zien. Wij moeten meer God vrezen dan de mensen en de wereld.
In dit leven moet men dagelijks God zoeken en vinden en geestelijk door deze geestelijke wereld gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten